Sprawozdanie finansowe jest najważniejszym raportem jednostki gospodarczej. Sporządza się je na koniec każdego roku obrotowego przedsiębiorstwa lub w inny – przewidziany ustawą – w celu zamknięcia ksiąg rachunkowych. Obowiązek sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego, w jednostkach stosujących tzw. pełną księgowość, narzuca Ustawa o rachunkowości.

Księga przychodów i rozchodów KPiR wymagana jest w przypadku wyboru formy opodatkowania na zasadach ogólnych (skala podatkowa) lub podatku liniowego.  Prowadzenie KPiR dotyczy nie tylko jednoosobowych działalności gospodarczych, lecz także spółek jawnych, partnerskich i cywilnych, zakładanych przez osoby fizyczne. Ponadto KPiR mogą prowadzić te podmioty, których przychody netto za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły kwoty 2 000 000 euro w walucie polskiej przeliczonej po kursie NBP z pierwszego, roboczego dnia października tego roku (dla 2018 r. będzie to więc kwota 8 627 400zł). W momencie przekroczenia wskazanej kwoty konieczne będzie prowadzenie pełnej księgowości.

Ewidencja przychodów musi być prowadzona już od pierwszego dnia, od którego przedsiębiorca podlega opodatkowaniu na zasadach ryczałtu. Należy w niej ujmować wyłącznie przychody powstałe w związku z prowadzeniem działalności – koszty nie są wpisywane, ponieważ nie bierze się ich pod uwagę przy wyliczaniu podatków.

Obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z treścią par. 4 niniejszego rozporządzenia osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, obowiązane do prowadzenia księgi przychodów i rozchodów mają obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – zgodnie z art. 22 ust. 2-6 ustawy o PIT – oraz ewidencji wyposażenia. Obowiązek dotyczy podmiotów gospodarczych rozliczających się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i podmiotów rozliczających się ryczałtowo.

Podatnik, niezależnie od osiąganych przychodów (obrotów), może decydować o sposobie rozliczenia zobowiązania VAT. Wybór powinien nastąpić z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i charakterystyki działalności przedsiębiorstwa. Biuro księgowe MERITUM doradza oraz prowadzi rozliczenia VAT.

Przedsiębiorcy, którzy są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, są zobowiązani do prowadzenia rejestrów w celu rozliczenia podatku VAT. Czynni podatnicy VAT muszą dla prowadzić dwa typy zestawień: rejestr sprzedaży i zakupu VAT. Obowiązek ten nie dotyczy jedynie podatników zwolnionych z VAT oraz przedsiębiorców wykonujących wyłącznie prace zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zarejestrowani czynni podatnicy podatku od towarów i usług mają obowiązek za zakończone okresy rozliczeniowe złożyć deklarację podsumowującą dokonane w danym okresie opodatkowane transakcje. W tym celu we właściwym urzędzie skarbowym składa się formularz VAT-7 lub VAT-7K.

Od tego, jaką formę rozliczania z tytułu podatku zadeklarowano na wniosku rejestracyjnym VAT-R zależeć będzie forma druku deklaracji. I tak za okresy: miesięczne będzie to VAT-7 lub kwartalne będzie to VAT-7K. Dodatkowo w każdym miesiącu należy przesłać do właściwego Urzędu Skarbowego Jednolity Plik Kontrolny (JPK).

Przedsiębiorca, który dokona rejestracji dla celów VAT-UE jest zobowiązany złożyć deklarację za okres, w którym dokonano wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, bądź wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, bądź świadczenia usług dla kontrahentów z UE dla których stosuje się zasadę art. 28b. Na deklaracji znajdują się trzy oddzielne części dla każdego z trzech rodzajów transakcji. Przedsiębiorca zobowiązany jest wykazać w informacji podsumowującej wartość sumy transakcji z danego okresu przypadająca na danego kontrahenta, podając dodatkowo jedynie numer identyfikacyjny NIP-UE danego kontrahenta.

Na pełną obsługę kadrowo – płacową składają się:

• sporządzanie list płac,
• sporządzanie dokumentacji kadrowo-płacowej dla każdego pracownika,
• przygotowywanie kompletu dokumentów do ZUS,
• sporządzanie deklaracji podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT 4, PIT 11),
• deklaracje PFRON,
• prowadzenie akt osobowych.

Przyjęte zostało, że lista płac tworzona jest co miesiąc przez praktycznie każdego przedsiębiorcę, by na jej podstawie wypłacić wynagrodzenia pracownikom (może ona byś sporządzana częściej w zależności od częstotliwości wynagrodzeń). Lista płac jest także podstawą dla prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz dokumentów ubezpieczeniowych i służy również poprawnemu zaksięgowaniu płac.

Artykuł 31 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na pracodawcę będącego płatnikiem obowiązek obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od pracowników. Zgodnie z przepisami Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod pojęciem przychodu ze stosunku pracy należy rozumieć wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz wartość innych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 31 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na pracodawcę będącego płatnikiem obowiązek obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od pracowników. Zgodnie z przepisami Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod pojęciem przychodu ze stosunku pracy należy rozumieć wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz wartość innych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Termin płatności miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy to 20. dzień miesiąca po miesiącu, którego zaliczka dotyczy. Natomiast zaliczkę kwartalną należy wpłacić do 20. dnia miesiąca następującego po kwartale, którego zaliczka dotyczy.

Obecne zasady rozliczeń podatników uregulowane zostały w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje trzy metody wpłacania zaliczek w trakcie roku podatkowego: metodę miesięczną, metodę uproszczoną, metodę kwartalną. Ponadto podatnicy, którzy spełniają określone w ustawie warunki, mogą skorzystać ze zwolnienia nazywanego “kredytem podatkowym”. Do ustawy wprowadzono generalne zwolnienia podatników z konieczności składania deklaracji podatkowych w odniesieniu do zaliczek zarówno miesięcznych, jak i nowej formy zaliczek kwartalnych.

Jako przedsiębiorca jesteś zobowiązany do obliczania oraz odprowadzania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy. Jeśli wybrałeś ryczałt albo kartę podatkową, co miesiąc płacisz podatek.

Możesz wybrać miesięczne albo kwartalne rozliczanie się z PIT. Zaliczka miesięczna na podatek dochodowy powinna być zapłacona do 20 dnia miesiąca po miesiącu, którego zaliczka dotyczy. Zaliczka kwartalna – do 20 dnia miesiąca po kwartale, za który regulowane jest zobowiązanie.

Z obowiązku wpłaty ostatniej zaliczki na podatek (za grudzień lub ostatni kwartał) są zwolnieni ci, którzy przed upływem terminu jej wpłaty (czyli do 20 stycznia następnego roku podatkowego) złożą zeznanie roczne oraz wpłacą wynikający z niego podatek.

Jeśli prowadzisz firmę to jesteś zobowiązany zgłosić ją w ZUS do ubezpieczeń siebie i pracowników. Musisz co miesiąc rozliczać składki – opłacać je i składać komplet dokumentów rozliczeniowych (deklarację i imienne raporty za ubezpieczonych).

Ważne! Gdy nie zatrudniasz pracowników i prowadzisz jednoosobowo działalność, nie składasz imiennych raportów. Składasz jedynie deklarację rozliczeniową (ZUS DRA).

Możesz skorzystać ze zwolnienia z obowiązku składania dokumentów rozliczeniowych co miesiąc.